នឹកអូនត្រឹមអនុស្សាឯកា
សុរិយាទន់ទាបរាបអស់ស្តង្គត់ ចាក់ចេញរលត់ផុតអស់រស្មី
ពេលនោះអន្ឋិកាលក៏ចូលគ្មាតគ្មៃ
ជំនួសសព្វអ្វីនាក្នុងលោកកា។
មនុស្សម្នាចាក់វាលចោលស្រែចំការ សត្វចាក់អាហារស្វែងរកទ្រនំ
ពន្លឺចាក់មេឃមានទុក្ខសែនធំ រុក្ខជាតិទួញយំចេញចាក់សណ្តាន។
យប់ចូលមកដល់ខ្វល់អស់អង្គប្រាណ ងងិតអស់ស្ថានអស់ទីធរណី
ខ្លះយកជង្កៀងរឺអង្គីសនី គ្រាន់ជាវិធីបំភ្លឺសព្វនៃ...។
សម្រែកសត្វយំនាពេលរាត្រី បង្កប់អត្តន័យដ៏សែនព្រឺព្រួច
ពន្លឺខ្សោះខ្សោយព្រោះខែរនោច ដូចចិត្តផ្សារខ្លោចព្រោះនឹកស្ងួនពេក។
ក្រលេកមើលផ្កាយដែលនៅលើមេឃ ស្ទើរស្រក់ទឹកភ្នែកព្រោះនឹកជីវ៉ា
ចង់ស្តីចង់ស្និទនឹងស្រស់កន្និដ្ឋា មិនដឹងវាចាយ៉ាងណាទើបសម្យ ។
ខ្ទមស្បូវកំសត់រាត្រីសន្តំ ដួងចិត្តសុក្ខខុមពេលជួបភ័ត្រ្តា
លួចនឹកម្នាក់ឯងទាំងចិត្តឯកា ទាំងស្រស់ជីវានិតនៅសែនឆ្ងាយ។
អង្គុយកៅអីភ្នែកមើលទៅផ្កាយ គិតនឹកឆោមឆាយភក្រ័មូលក្រឡង់
ថ្ងែគិតយប់គិតឥតមានបង្អង់ ភត្រាតូចតន់សែនល្អអាណែក។
តារាព្រងព្រាតរះលើវេហា មានគូរកែសារល្អុកល្អើនមានន័យ
ចំណែករូបខ្ញុំនេះបាត់រូបស្រី ឃើញត្រឹមស្រមៃគ្មានថ្ងៃបានជួប។
ច័ន្ទចរណ៍ឡយលឿនទាំងចិត្តឯកា ផ្សងជោគវាសនាតាមមេឃប្រាកដ
ពពកខ្មៅបាំងពន្លឺរលត់ និរាសនិងព្រតព្រោះពេលវេលា។
សន្សើមយប់ជ្រៅសែនត្រជាក់ កាយខ្ញុំស្ពួនស្ពាក់ញាក់ញ័រអស់ប្រាណ
ខំគិតរះរកតាក់តែងអោយបាន ផ្ញើរជួនកល្យាមិនអោយឃ្លៀងឃ្លាត។
ឱ...! បុប្ផាអើយ ! បុប្ផាគយមែង អោយរៀមចំបែងអួលអាក់ក្នុងចិត្ត
ស្អាត់អ្វី ស្អាត់ម្លេះ
ណាស្រស់វមិត្រ គូរព្រេងពីព្រឹទ្ធចារមករឺអ្វី។
កំនាព្យចិត្តនឹកតាក់តែងដោយខ្ញុំ មានពាក្យមិនសមសូមទានអភ័យ
សូមកុំប្រកាន់ប្រាជ្ញាខ្ញុំខ្លី ជ្រុលពាក្យនិងន័យអភ័យប្រាកដ។
រៀបរៀងដោយៈ នឿន អាណុចត្រា
No comments:
Post a Comment